بعضی از سیاستمداران و فعالان اجتماعی فکر می‌کنند هر چه روحیه جنگندگی بالاتری داشته باشند، ماندگارتر می‌شوند! به تعبیر دیگر، برخی بر این خیال باطل هستند که هر چه بیشتر بر چهره‌ها ناخن بکشند، معروفیت و محبوبیت بیشتری پیدا می‌کنند؛ البته معروفیت شاید بیابند، اما هر معروفیتی، نشانه محبوبیت نیست!
بدون شک، اگر هدف اصلی، پیشبرد امور و رفع مشکلات مردم باشد، می‌توان بدون هیاهو و جنجال هم کار کرد و هم آسان‌تر به نتیجه رسید؛ قطعاً اگر طرف دوم هم مثل طرف اول باشد، نتیجه‌اش چیزی جز لجاجت طرفین نمی‌شود و در نهایت، حاصلی جز سنگ‌اندازی در مسیر خدمت به مردم نخواهد بود.
در فرهنگ اسلام، هم بر اساس آیات قرآن و هم بر اساس روایات متعدد، رکن موفقیت در عمل، اخلاص است و بدون تردید، اخلاص را با هیاهو و غوغاسالاری میانه‌ای نیست.
متأسفانه، سیاست در کشور ما و در میان بسیاری از سیاستمداران، هر روز بیش از روز قبل، با این اصل بنیادین اسلامی فاصله می‌گیرد. و البته همه هم خود را حق به جانب می‌دانند. پس لابد و العیاذ بالله، در بیست و پنج سال سکوت امیرمؤمنان علی علیه السلام، حضرت حقی برای خود قائل نبودند که سکوت کردند؟! آنچه نوشتم، بر اساس توجه به برخی وقایع اخیر بود؛ همین اشاره کافی است.
